10 نکته بسیار مهم درباره مفعول فیه   1 - از بین ظروف برخی مبنی هستند و غیر از مفعول فیه هیچ نقشی ندارند بجز زمانی که حرف جر به اول آنها بیاید: “حیثُ، الان، لمّا، أین، متی، امسِ، اذا لدن"  مثل: «هبْ لنا من لدنک»  2 - کلماتی؛  مثل:«دائماً، اخیرا، غالبا، فورا"، إحیانا، ابدا» همواره مفعول فیه هستند.  3 - فقط عده ای از ظروف هستند که علاوه بر مفعول فیه بودن میتوانند نقش دیگری بپذیرند: «یوم، ایّام، لیل، لیالی، لحظة، لحظات، سنة، سنوات، ساعة، ساعات، أسبوع، شهر»  4 - کلمه «عند » هم می تواند مفعول فیه زمان و هم مکان باشد و این باتوجه به مضاف الیه اش مشخص می شود و سه حالت دارد:  الف )- «عند+ ضمایر متصل منصوبی » مثل: عندنا دراین صورت ظرف مکان است.  ب)- «عند+ اسم شخص و یا مکانی بشود» مثل: “عند المکتبة”در این صورت بازهم مفعول فیه مکان است.  ج)-در سایر موارد «عند+ غیر از موارد بالا شود» مثل: عند الصباح در این صورت مفعول فیه زمان است. ویا  مثل: « عند المعصیة» که باز مفعول فیه زمان است.  5 - اعدادی که بر وزن فاعل می آیند و تنوین نصب می گیرند و معادل اعداد ترتیبی در فارسی هستند، در عربی مفعول فیه زمان می باشند؛ چون ترتیب زمانی را نشان می دهند:اولا، ثانیا، ثالثا، رابعا، …..  6 - اسم تفضیل و اسماء اشاره اگر بعد از آنها کلمات ظرف بیاید، خودشان مفعول فیه هستند.  مثال: طالعت دروسی “اکثر” الایام. لم اذهب الی المکتبه “هذا” الیوم  7 - تمام ظرف ها دائم الاضافه اند؛ یعنی بعد از آنها مضاف الیه می آید، به شرطی که ال و تنوین نداشته باشند و مبنی هم نباشند.  مثال: عین کلمه “یوم” دا ...